یه نشونه از خدا

گاهی با یه حــــ ــرف ، با یه جملــه ، حتی با دیدن یه صحنـــه ؛

طوری فـرو می ریــ ــزی و دلتنگ روزای نیامده زنــدگیت میشــی

که حتی سر خــــ ــــدا هم فریاد میزنــی کــه :

چرا فقط مـــ ــــن؟

چرا فقط مــن باید این همــه بـغض رو به دوش بکشـ ــم و صبـــ ـــر کنم؟!

صبـــر تا کی؟؟

بعدش با خــــــ ـــدا قهــــــر کنی و بــری بخوابی؛

بدون اینکــه دیگــه یه کلمــ ــه باهاش حــــــ ـــرف بزنی ...

یک ساعت ...

دو ساعت ...

سه ساعت ...

بعد که از خواب پا میشی و چشم ات به جمـال تلویزیون روشن میشــه ...

خـــدا رو در کنار آهنگری ببینی که داره تکه آهنی رو توی آتیش حرارت میده

تا ازش یه چیز به دردبخور و باارزش بسازه ...

کانال رو که عوض میکنی :

آیه ای رو ببینی که خدا داره تو رو به استقامت و صبر دعوت میکنه و

بهت وعده زندگی قشنگ و بهشت رو میده ... .

بعدش شرمنده خــ ـــدا بشــی و ... .

+ کپی شده از وبلاگ قبلیم :)