گاهی وقتا دل کندن از یه چیزایی خوبه و وابستگیت رو به این دنیا و متعلقاتش کمتر میکنه ، حتی اگه دل کندن از دفتر سررسیدی باشه که یادگار دوران کاراموزیت باشه و برات عزیز باشه ، یا دل کندن از وبلاگت باشه که کلی براش زحمت کشیدی، یا حتی دل کندن از دوستی باشه که بخاطرش کلی سرکوفت شنیدی
21 آذر ماه جناب فسقل خان ، جیگر دختر عموجان به دنیا اومد
قربونش بره خاله اش (که من باشم)
هم اسمش شبیه اسم منه هم روز تولدش ،
هر دوتامون 21 امی هستیم با بیست و سه سال و دو ماه فاصله سنی
دختر عموم میگه مهدیارم رو داماد تو میکنم :)))
+ یه تشکر ویژه هم میکنم از:
آقای ابراهیمی ، آقای عاشوری و واران عزیز
ممنون که به سوالام جواب دادین و برام وقت گذاشتین :))
خدایا نذار گذشته تکرار بشه ، فقط همین.به علاوه همه درد های مونده تو دل و همه بغض های قورت داده شده و اشکای ریخته نشده.
خدایا نذار جاده های منتهی به زندگیم یخ ببنده ،دیگه طاقت زمین خوردن ندارم.
+ انتخاب چارچوب نظری پروژه و نوشتن چند بخش از فصل اول که باید به تایید استاد برسه
+ خواندن 30 صفحه باقی مونده از دانش خانواده برای میانترم که 20 آذر باشه
+ دلم میخواست منم تو چالش بلاگفان شرکت کنم حیف که این ترم آخری امتحانات دستمو بسته ، عاقا خب یکی هم بیاد نقاشی منو بکشه چی میشه مگه :((
هدفم از گذاشتن این پست فقط محض اومدن تو لیست به روز شده ها و نشون دادن قالبم بود
مریض هم خودتونید
خخخخخخ
(مثلا من خیلی با مزه ام)
+ بعدا نوشت: نظراتم سه تایی شد، خوش به حالم :)))
دلم پست گذاشتن میخواد
دلم درددل کردن میخواد
دلم ...
اصلا همه اینها بهانه است
مـــــــــــن دلم تورو میخواد
+ عنوان برگرفته از شعر استاد شهریار
+ شروع پروژه نویسی و اولین ایمیل به استاد
+ دل گرفتگی های دیشبم بخاطر بحث هایی که باهم کردیم و بی خبر بودن از تو که تا الان ادامه داره، اینم جزء تفاهم ماست که هر دو باهم میریم زیر خط فقر و جیب هردومون یهو باهم خالی میشه اونقد که حتی پول خرید یه شارژ رو نداریم که الان که تو سرکاری و من با حال نزار پشت کامپیوترم با کلی دلتنگی ، شاید تقصیر منه که حتی یه زنگ هم بهت نزدم اما دلم ناز کردن میخواد و یه نازکش که تو باشی
+ منی که همیشه فکر میکردم نباید فرصت حرف زدن یا هر فرصتی که قرار باشه بعدا حسرتش رو بخوری رو از کسی گرفت دیشب چه راحت این فرصت رو از دست دادم . وقتی پشیمون از کارت سرت رو گذاشتی رو پام حتی برنگشتم نگات کنم ، چه بد میشم گاهی ، میترسم الکی قهرکردنام که پشت بندش گرمی آغوشته زیادی از حد برات عادی بشه و راحت از کنار اخمام که پشتش یه لبخند گنده انتظار آغوشتو میکشه بگذری و بری ...
+ سرماخوردگی عجب نعمتیه وقتی مجبور نیستی اشکاتو پنهون کنی چون همه میدونن که زکام شدی
++ عنوان برگرفته از شعر استاد شهریار
+ همینطوری نوشت: عاشق این جمله ام :
مگر می شود زندگــــی مرا بهم ریخته آفریــــده باشد
خـــــدای دانه های انار
پائولو کوئیلو میگه:
ما آدما دو تا سبد با خودمون داریم. یکی جلومون آویزونه، یکی رو پشتمون آویزون کردیم.
نکات مثبت و خوبی هامون رو میندازیم تو سبد جلویی، عیب هامون رو تو سبد پشتی.
وقتی توی مسیر داریم راه میریم، فقط خوبیهای خودمون رو میبینیم و عیبهای نفر جلویی!
و هرگز عیب های خودمون رو نمیبینیم!
+ وقتی آدما عقلشون تو چشمشون جا بشه یادشون میره یکم شعور چاشنی رفتارشون کنن
وقتی آدما عقلشون تو چشمشون جا بشه عیبای خودشون یادشون میره و یادشون میره که بی نقص فقط خداست و همه رو خدا آفریده ، یادشون میره که خدا زیباست و زیبا پسند و کسی رو زشت نیافریده و اونیکه به چشمشون نازیباست شاید پشت این چهره نه چندان دلربا قلب زیبایی باشه که ناخواسته با زشتی رفتار ما ترک برداره
وقتی آدما عقلشون تو چشمشون جا بشه یادشون میره اونیکه برای ما نازیباست عیب از اون نیست عیب از دیده ماست که نمیتونیم زیبایی های وجود یه انسان رو ببینیم و درک کنیم و هرکسی قادر به دیدن همه زیبایی ها نیست
خلاصه اینکه وقتی آدما عقلشون تو چشمشون جا بشه فکر میکنن خودشون شیرین ترین آدم روی زمین هستن و نمیدونن که از شیرینی زیاد هم مرض حاصل میشه !
